Als ik in Delft ben, doe ik steevast een bakkie bij 'Bakker Suikerbuik'. Heerlijk ontspannen op het terrasje aan het water rondkijken. Bij het serveren van de cappuccino vraagt de juffrouw van de Konditorei of ik nog plannen heb voor Open Monumentendag. Geen flauw benul dat vandaag de entrees van musea e.d. gratis zijn.

Dat brengt mij op het idee de Nieuwe Kerk te bezoeken. Ofwel, de kerk waarin veel Oranjes en andere nationale grootheden opgebaard liggen. Waarschijnlijk vanwege de gratis toegang is het stervensdruk in de monumentale kerk. Het lijkt wel dat iedereen de graftombes van de vele beroemdheden met eigen ogen wil zien. Johannes Vermeer, Antoni van Leeuwenhoek, Piet Hein, Maarten Tromp. En natuurlijk de tombes van de Oranjes. Uiteraard van Willem van Oranje anno 1584, Vader des Vaderlands. De ene nog indrukwekkender dan de andere.

Bij mijn rondgang houd ik stil bij een video op een super breed tv scherm schuin boven de vloer. De uitvaart van Juliana wordt vertoond. Ik zie prins Bernhard zwaar ondersteund door zijn dochters Beatrix en Irene. "Are you from here?" vraagt een donkere man van een jaar of veertig met prachtig lang haar en een modieuze, rode bril. "That's correct," reageer ik. Hij vraagt wie in de kist ligt. "Queen Juliana. She died in 2004." Ik weet dat, omdat in dat zelfde jaar mijn moeder overleed. Hij informeert verder wie die zielige, oude man is. "Prince Bernhard, her husband," antwoord ik. Bijzonder dat de vreemdeling de plechtige uitvaart blijft volgen. Even later doet hij een stap naar voren om alles beter te kunnen zien. Na een poosje draait hij zich om en zegt dat hij zoiets in Rwanda nog nooit heeft gezien.

Wim Quist