Het potje padel op mijn Tennis- en padelvereniging Buytenwegh zit er weer op. Vanaf het middenpad roept Jan in het voorbijgaan: "Wim, maandag tien uur padellen. Je moet wel even een vierde vinden, want Jos is verhinderd." "Doe ik, Jan. Je hoort van mij," reageer ik. Leuk dat ik gevraagd word in zijn groep in te vallen, denk ik.

Thuisgekomen realiseer ik me dat ik iemand moet zien te vinden die a) behoorlijk kan padellen en b) beschikbaar is op maandagochtend. Bij de padelcontacten in mijn mobiel kom ik in alfabetische volgorde Eric tegen. Op mijn uitnodiging om met Jan, Paul en mij te padellen reageert hij blij dat hij in Spanje zit. Edu is de volgende die ik benader. Hij appt terug dat maandag zijn oppasdag voor zijn kleinkinderen is. Bij het verder zoeken beland ik bij Simone. Jammer genoeg kan ook zij niet in verband met een afspraak in Driebergen.

Langzamerhand begin ik behoorlijk te balen. Van huisuit heb ik meegekregen dat de aanhouder wint, dus doe ik weer een poging. Mijn oog valt op Son, een ambitieuze padeller die heel graag speelt, weet ik. Op hoop van zegen. Halleluja. Hij appt terug dat hij zijn agenda moet raadplegen en belooft snel iets van zich te laten horen. 's Avonds voor het slapen gaan ontvang ik zijn app dat hij beschikbaar is. Joepie de poepie, juicht mijn binnenste.

Enthousiast stuur ik alle deelnemers een appje dat het padellen op maandagochtend tien uur doorgaat. Even later ontvang ik van Paul een frivool appje dat hij op weg is naar de Ardèche voor een heerlijke vakantie in Frankrijk. Doodziek gooi ik de handdoek in de ring. 

Wim Quist