Toen Oscar de vorige keer op mijn column reageerde, gaf hij me de hint iets over Puch te schrijven. Puch is zijn ding. Regelmatig komt hij op zijn prachtige oldtimer brommer naar zijn optiekzaak in Zoetermeer. Het lijkt hem spannend iets over de Haagse jeugdbende 'Kikkers' uit de jaren zestig uit de doeken te doen  Als tipje van de sluier licht hij op, dat alle leden Puch reden, gekleed gingen in groene jassen (kikkers) en broeken met wijde pijpen droegen. Uniform hadden ze lang voorover gekamd haar in een pony.

Omdat mijn stokoude fiets op was, heb ik een poos geleden een andere gekocht. Mijn oog viel op een knappe tweedehands Puch. Een damesfiets. Gemakkelijk vanwege de lage opstap. Toen ik op mijn Puch naar huis reed, waande ik me voor even weer zestien. Zij het, dat ik nu moest trappen om vooruit te komen.

Als 16-jarige Haagse bink was ik namelijk trotse bezitter van een Puch brommer. Het geld daarvoor had ik verdiend met mijn krantenwijk Haagsche Courant. Zakgeld was er thuis niet bij. Geen dubbeltje. Toen ik de benodigde 655 gulden bijeen had gesprokkeld, stond ie thuis in mijn kamertje te pronken. Vanzelfsprekend had ie een hoog stuur, een potje (uitlaat) en een buddyseat voor mooie meiden achterop.

Voordat er ook maar een schoonheid achterop had gezeten, werd ie gepikt. Gelukkig was ie goed verzekerd en kreeg ik het volledige bedrag retour.  Ook mijn tweede Puch was super stoer. Of ik een paar jaar later het lekkere ding achter op mijn buddyseat te danken had aan mijn Puch, weet ik niet. Wel weet ik, dat ik al 54 jaar met haar gelukkig getrouwd ben.

Wim Quist