Ouderwets

Natuurlijk had ik mij tijdig aangemeld voor Mix A Match. Immers, vol is vol. Een toernooitje padel waarbij je met wisselende partners driemaal een half uurtje speelt. We waren met zestien, mijn broer Rein en mijn zwager Jaap meegerekend. Zaterdagmiddag van twaalf tot drie met na afloop een gezellig drankje. "Op kosten van de Padelcommissie," roept organisator Aad.

In zijn korte inleiding benadrukt hij dat het een toernooitje is om de smaak van het padellen te pakken te krijgen. Om te leren en voor de gezelligheid. Hij heeft zoveel mogelijk geprobeerd beginners aan gevorderden te koppelen. Bij het laatste half uurtje mogen alle remmen los. Bij die testmatches spelen de beginners tegen elkaar en kunnen de padelmatadoren laten zien wat ze in huis hebben.

Alles zat die dag mee. Het mooiste weer van de wereld, stuk voor stuk aardige mensen en, last but not least, speelde iedereen echt voor de gezelligheid. Klasse dat de betere spelers met de handrem erop speelden. Daardoor waren er volop hartstikke leuke rally's en kregen de absolute beginners veel speelplezier in hun schoot geworpen. Goed dat Aad de twee sterkste dubbels als laatste op het centre court tegen elkaar liet uitkomen. Echt een publiekspartij. Enerverend spel met miraculeuze rally's van Fred/Edu tegen Rick/Johan. Een genot om naar te kijken. 

Daarna, zoals beloofd, gezellig met elkaar een drankje drinken en napraten over het slimme spelletje. Ook ouderwets weer eens blijven plakken. Ditmaal met Rein, Jaap en Johan, de zoon van Joop. Heerlijk in de zon op de bank sterke verhalen aanhoren en vertellen. Al snel ontpopte Johan zich als een geinponem van het zuiverste soort. Zo zei de olijkerd dat mijn broer en ik als twee druppels water op elkaar lijken, terwijl iedereen kan zien dat ik veruit de knapste ben.  😃😃😃 "Precies zoals ik het evenbeeld van mijn vader ben," schept Johan op. Als ik dat niet snel genoeg beaam, rukt hij zijn pet van zijn hoofd. Ongelooflijk dat onder dat bezwete ding plotseling een jongere uitvoering van papa Joop tevoorschijn komt. "Kijk maar naar de dikke haardos die ik van mijn vader heb geërfd," en wijst naar zijn kale schedel. Lachen dus. Naarmate de drankjes sneller hun weg vinden, neemt het plezier toe. Zeker als Johan en Jaap zich opwerpen als moppentappers. De ene geslaagde na de andere schudden ze uit hun mouw. Lachen en nog eens lachen. Ik plas bijna in mijn broek. Opvallend dat gangmaker Johan regelmatig om zich heen kijkt. Hij hoopt een glimp van zijn liefste op te vangen. "Waar blijft Kathy nu toch. Ze had zo beloofd dat ze zou komen."

Wim Quist

 

Column Overzicht