Na de gezellige slotdrive rest het tweetal voor de laatste keer de scores te berekenen met aansluitend de prijsuitreiking. Zoals altijd is er voor iedereen een prijs en ligt de tafel bezaaid met cadeautjes. Traditiegetrouw ontbreken de begeerde bakken met violen niet. De blik die Dilia en John delen, bevestigt dat het mooi is geweest. Ze weten dat ze het met hart en ziel hebben gedaan. Dat ze nooit hebben verzaakt. Ze beseffen dat ze talloze heerlijke bridgeavondjes tot stand hebben gebracht. Om trots op te zijn.

Net als zovelen, keek ik uit naar die bridgefeestjes op Buytenwegh. Met mijn bridgepartner Carla Bakker was ik altijd van de partij. Naast de gezelligheid gaat het bij ons, net als bij vrijwel alle bridgers, uiteraard ook om de punten. Na het laatste spel zijn we benieuwd naar de rangschikking en naar het behaalde scoringspercentage. Veel lof voor Dilia en John dat zij iedere keer weer opnieuw in no time de uitslag van de doorgaans twintig bridgeparen uit de laptop weten te toveren.  

Als John wil beginnen met het bekendmaken van de einduitslag, wringt Liduin Goemans zich naar voren. Namens alle kaartliefhebbers bedankt ze Dilia en John duizendmaal voor al het bridgeplezier. Als blijk van waardering overhandigt ze een enveloppe met een niet kinderachtige theaterbon waarna een ovationeel applaus het clubgebouw vult. 

Dat Ria Bakker en Marianne Janssen uiteindelijk op de eerste plaats, nipt boven het echtpaar Fromberg eindigden, was voor velen een verrassing. Na afloop was er nog lang geroezemoes over hoe nu verder. De bridgers kunnen namelijk niet geloven dat aan die heerlijke avondjes bij Buytenwegh definitief een einde is gekomen. De oproep om het stokje van de Frombergjes over te nemen bleef vooralsnog onbeantwoord. Wel bespeurde ik een paar twijfelaars. Mogelijk dat de eeuwige roem die hen bij voortzetting wacht, de twijfel alsnog doet verdampen.

Wim Quist