Column Wim Quist: Verdraagzaamheid

Misschien had het meer voor de hand gelegen, om het te hebben over de geslaagde nieuwjaarsreceptie van de tennisvereniging. Dat het er als vanouds gezellig druk was en dat er weer niet was bezuinigd op drankjes en hapjes. 

En dat er door iedereen uitbundig op een gezond en sportief nieuwjaar werd geproost. Om te vernemen dat voor enkelen de jaren weliswaar gaan tellen, maar dat ze nog steeds fit genoeg zijn om een paar keer per week op de baan te staan. Dat het leuk was om met tennismaatjes ouwe koeien uit de sloot te halen. Dat er filmbeelden van het 15-jarig bestaan van de club te zien waren. Dat iedereen zich reuze heeft vermaakt en dat de meeste tegen zessen weer huiswaarts gingen voor de warme hap.

Eerlijk gezegd, staat op dit moment mijn hoofd er totaal niet naar om over welk nieuwjaarsfeestje dan ook te schrijven. Ik wil en kan namelijk niet doen alsof er vorig jaar niets gebeurd is. Om voorbij te gaan aan dat rampjaar met z'n talloze bloedige aanslagen en een schier onoplosbaar vluchtelingenprobleem. Tevergeefs heb ik thuis bij de nieuwjaarstoost geprobeerd de bittere smaak van 2015 weg te spoelen. De ellende in en rond een land als Syrië blijft echter als ontbijtkoek aan mijn gehemelte kleven. Haaks daarop staat het behaaglijke gevoel van mijn geborgen leventje in Nederland. Dat ik een goudfazant ben om in ons winderige en druilerige landje te leven. Ook weet ik, dat voor mij het moment nabij is, om over te gaan tot de orde van de dag.

In mijn vorige column heb ik "betrokkenheid" gebombardeerd tot toverwoord voor de continuïteit van onze tennisclub. Dit keer permiteer ik mij "verdraagzaamheid" uit te roepen tot toverwoord als een opstapje naar een betere wereld. Te beginnen bij mijzelf. Alle kleine beetjes helpen. In het verlengde daarvan wens ik voor alle mensen van de hele wereld in 2016 een portie verdraagzaamheid met een houdbaarheidsdatum tot in de eeuwigheid. Voor niemand uitgezonderd, dus ook voor de machthebbers klein en groot. 't Minste wat ik kon doen eer ik mij overgeef aan de waan van alledag.

wim quist

Column Overzicht