SlagWegh, een traditie in wording

Vrijdag 19 juni j.l. reisde een TVB-delegatie af naar het Zeeuwse plaatsje Kamperland (in de buurt van het mooie Veere). In dat dorpje aan het Veerse Meer woont sinds elf jaar ons oud-TVB-lid Richard Vermeulen, die daar tennist bij Tennisvereniging Slagvast.

De delegatie bestond uit de harde kern van het competitieteam De Frisse Jongens, aangevuld met de meest talentrijke spelers van het team De Blessures. Ook een tweetal dames uit de entourage van deze teams reisde mee.

Op het programma stond de vierde editie van de tweejaarlijkse ontmoeting tussen acht spelers van Slagvast en acht spelers van TV Buytenwegh, waarbij in een gezellige setting wordt gestreden om de eer en een heuse wisselbeker.

In 2009 spraken Richard Vermeulen en Jan Janssen met elkaar af dat het leuk zou zijn om jaarlijks – beurtelings in Zeeland en Zuid-Holland – een sportieve ontmoeting te hebben; daarvoor werd de titel SlagWegh gekozen.

TV Slagvast fungeerde die eerste keer als gastheer, maar TV Buytenwegh nam toen met een stevige overwinning de wisselbeker mee naar huis. In 2010 bood TVB de Zeeuwen de kans om de reis naar Zoetermeer te aanvaarden om de wisselbeker mogelijk te heroveren. Maar de Zeeuwen, overigens best aardige kerels, bleken daar toch niet voor te voelen. Formeel was de reden dat men niet op hard court wenste te spelen, maar insiders denken te weten dat sommige spelers niet in het bezit waren en zijn van een paspoort en/of de Oosterschelde niet durven over te steken. Daarom werd afgesproken – en wij van TVB vonden dat prima – dat Zoetermeer dan maar weer in 2011 de reis naar Kamperland zou ondernemen.

De wisselbeker werd opgepoetst en meegenomen naar Zeeland. Na weer een dag gezellig en sportief tennissen bleek dat de Zeeuwen niet hadden stilgezeten. Ondanks het toegenomen spelniveau van TVB, werden wij met een kleine nederlaag geconfronteerd. De beker moest worden achtergelaten.

Ook in 2013 aanvaardden wij weer de reis via Neeltje Jans naar Kamperland, omdat wel duidelijk was dat Richard zijn mannen niet over de brug kon bewegen. Dat jaar liep voor ons op een sportieve deceptie uit. Wij werden sportief behoorlijk vernederd en vertrokken – weer zonder de beker – na een mooie tennisdag met de staart tussen de benen richting Zoetermeer. Wij waren vastbesloten de diepe wonden die de nederlaag had geslagen, de volgende keer, in Zoetermeer, te wreken. Ja, in Zoetermeer, want de mannen van Kamperland hadden gezegd het misschien toch eens bij ons te willen proberen.

Het jaar 2014 brak aan, maar plots kwam daar het bericht van Richard dat te weinig van zijn teamgenoten te bewegen was naar Zoetermeer te komen. Hij stelde voor dat wij in 2015 maar weer naar het zuiden zouden afreizen. Daarmee werd de als jaarlijks bedoelde ontmoeting definitief toch eerder een tweejaarlijkse.

In het afgelopen jaar heeft de Zoetermeerse selectie uiteraard vele zware en lange extra trainingen georganiseerd om er zeker van te kunnen zijn dat wij niet weer een nederlaag zouden lijden. En op 19 juni was het dus zover. In de vroege ochtend werd de reis begonnen, zodat wij op tijd zouden aankomen voor de koffie met Zeeuwse bolussen (Donuts). Richard meldde ons dat hij de wisselbeker helaas niet meer had kunnen vinden. 

In plaats daarvan had hij een schitterend plastiek op de kop getikt met een doorzichtige tennisser. Dit plastiek was overigens nog voor de eerste partij begon als weer verdwenen, waarbij kwade tongen beweerden dat wij het hadden ingepikt. Onze zgn. B-selectie (tweede garnituur) mocht als eerste de baan op tegen de broeders van Slagvast. Als playing captain kan ik nu wel onthullen dat ik samen met non-playing captain Tjomme een tactische zet had bedacht door coryfeeën als Ruud en Wim in de B-selectie op te nemen, waardoor die aanzienlijk werd versterkt. Onze mannen zetten meteen de toon door met een voorsprong uit die eerste ronde te komen. Daarna trad de A-selectie aan, waarin als geheim wapen onze rookie Theo van der Meer was opgesteld. Die bewees deze dag zijn grote waarde, want hij won met drie verschillende partners (Gerard, Jaap en ondergetekende) alle drie zijn potten. De behaalde voorsprong bleef in stand en groeide zelfs uit. Genietend van de door Celly Baron verzorgde heerlijke lunch keken wij samen met onze (steeds ongeruster wordende) tegenspelers daarna weer toe hoe Ton en Hans en Ruud en Wim zich inspanden om de voorsprong uit te bouwen. Na de tweede partij van de A-groep stelden we vast dat we eigenlijk nog maar 1 punt uit vier partijen nodig hadden. De B-mannen deden hun werk naar behoren (Ruud en Hans sleepten hun overwinning nipt door de tijdwaarneming heen), waardoor de laatste benodigde punten werden veroverd, zodat wij de laatste twee partijen vrijuit konden spelen.

Bij de nazit kon Richard niet anders doen dan Buytenwegh van harte feliciteren met de grote overwinning. Daarbij kwam de nieuwe prachtige wisselprijs toch weer boven water en werd die aan mij overhandigd. Maar eens zien of we die nog me terugnemen als we volgend jaar (of zou het toch 2017 worden?) weer naar Kamperland gaan.

Mannen van Kamperland: bedankt voor de gezelligheid en tot ziens!

Jan Janssen

Column Overzicht