Na de recente verhogingen bij de Australian Open en bij Roland Garros, heeft ook het organisatiecomité van Wimbledon trots aangekondigd dat het prijzengeld dit jaar met 7 % is verhoogd tot 27 miljoen pond ofwel 37 miljoen euro. De winnaars van de enkelspelen krijgen straks een slordige 2,6 miljoen euro in plaats van de schamele 1,8 miljoen van vorig jaar.

De cheques voor de kampioenen op de All England Club liggen aanzienlijk hoger dan op Roland Garros. Daar nemen de winnaars elk 1,8 miljoen euro mee naar huis en is de totale prijzenpot 28 miljoen euro. Het prijzengeld op Wimbledon is ten opzichte van 2011 inmiddels bijna verdubbeld. In dat jaar ging er nog 20 miljoen euro naar alle deelnemers.
De US Open (eind augustus) zal dit niet over zijn kant kunnen laten gaan. Over een paar weken zult u zien dat daar de prijzenpot boven die van Wimbledon zal zijn uitgebreid! Het afgelopen jaar gingen zij al met 11,7 % vooruit en de USTA- voorzitter verwacht dat het evenement in 2017 de wereldtop 50 miljoen dollar te bieden heeft.
De vraag die elk jaar bij mij opkomt is: wie heeft hier om gevraagd, wat is de dringende noodzaak voor deze verhoging. Normaal gesproken is er een marktmechanisme dat de prijzen bepaalt. We kennen allemaal de telkens oplaaiende discussies over de salarissen van topmanagers, die hun salaris elk jaar fors verhogen, terwijl er in hun bedrijven duizenden werknemers op straat gezet worden en voor de overgeblevenen een loonstop geldt.
Die topmanagers lopen anders weg naar het buitenland, is de redenering … (voor wie dat gelooft).
Maar geldt dat ook voor de toptennissers? Blijven Djokovic, Federer,Wawrinka ,Murray en consorten weg van Wimbledon als het prijzengeld niet verhoogd wordt? Gaan ze dan naar een ander toernooi? Nee, natuurlijk niet, er zijn in de Grand Slamweken voor hen geen andere toernooien, sterker nog: ze zijn contractueel verplicht de Grand Slams te spelen. Nog sterker, ik denk zelfs dat ze zonder prijzengeld nog zouden komen, want voor een Wimbledontitel heb je alles over.
Wie vraagt dan wel om die krankzinnige prijsopdrijvingen? Weet u het, ik in elk geval niet.
Wat ik wel weet is dat dat prijzengeld eerst moet worden opgehoest. Daarvoor zorgen in de eerste plaats de sponsors. Ze staan ondanks de recessie kennelijk nog in de rij om zakken vol geld kwijt te kunnen. Maar wie ook al maanden lang proberen om aan kaartjes voor Wimbledon te komen zijn de vele duizenden tennis liefhebbers. Voor hen gaat het “prijzengeld” ook elk jaar omhoog, ook met 7 % . De prijs van Centre Court kaartjes loopt, naarmate het toernooi vordert, op van € 70 tot € 150 en als je meerdere dagen wilt kijken, loopt dat aardig in de papieren.
Je zou je kunnen afvragen of de toegangsprijs niet drastisch verlaagd zou kunnen worden in plaats van het prijzengeld van de topspelers te verhogen. Maar dat gebeurt niet, want hier werkt het marktmechanisme van vraag en aanbod wel: zo lang er nog genoeg liefhebbers zijn, die urenlang in de rij willen staan om een peperduur kaartje te bemachtigen, ga je als organisatie natuurlijk niet de prijs verlagen!
Maar als dan, ondanks alles, het prijzengeld toch zonodig verhoogd moet worden, waarom moet dan het grootste deel daarvan naar de winnaar, die al (multi)miljonair is? Waarom niet naar de verliezers van de eerste en tweede ronde, veelal jonge spelers en speelsters die jarenlang in Satellites en Challengers hebben moeten sappelen (een verliezer van de eerste ronde krijgt op Wimbledon nu 40.500 euro, ook niet weinig, veel meer dan in elk ander toernooi, maar vergeleken bij de topspelers een greintje).
Enfin, u hebt het al begrepen: ik raak het spoor bijster, dit gaat mijn pet te boven.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat Wimbledon, na aftrek van alle kosten, enkele tientallen miljoenen winst maakt. Het grootste gedeelte daarvan gaat naar de Engelse tennisbond, die dat geld gebruikt voor de opleiding van jong talent. Maar wat levert dat eigenlijk op? Waarom kennen we de laatste 10 jaar uit Engeland alleen maar Andy Murray (overigens een Schot) en vroeger Tim Henman?
Vraagtekens, vraagtekens, ik word er gek van, ik stop ermee.

Waar ik ook mee stop is met mijn column. Ik ben op 6 juni (op mijn 77ste jaar) voor het eerst opa geworden en denk dat ik voortaan alle tijd moet stoppen in het oppassen op deze kleinzoon Kyle ( die vlak bij ons woont), want zijn moeder (een Kaap Verdiaanse) is van plan weer snel aan het werk te gaan! En aangezien zij hier geen familie heeft……..vult u maar in).

(Neen,dit was maar een grapje, ik heb op het ogenblik geen stof meer voor een column).
Wie weet , tot een volgende keer!