VIP-reis

Ruim twee jaar geleden was ik een van de prijswinnaars van een cruise rond de Middellandse Zee. Een all inclusive VIP-reis. Dankzij de wereldwijde vaccinatie tegen Corona kon er eindelijk definitief groen licht worden gegeven.

Zoals in de brief staat, rijd ik keurig naar P3 Schiphol lang parkeren. Allemachtig wat een auto's. Geen parkeerplek vrij. Stapvoets rijden, rij in, rij uit. Gelukkig, eindelijk een plek. Slim maak ik een foto om mijn auto later terug te kunnen vinden. Nergens een richtingaanwijzer. Geen idee welke kant ik moet. Met dat euvel kamp ik al mijn leven lang. Ook nergens een wegenwacht te bekennen. Als een peuter die zijn moeder kwijt is, kijk ik angstig om me heen, want het vliegtuig wacht niet. Gelukkig parkeert even later verderop een auto. De dikke vijftiger van de BMW zegt dat je hier inderdaad gemakkelijk verdwaalt. Braaf hobbel ik achter de baas naar de bushalte richting vertrekhal.

Op Barcelona Airport per bus naar een rijkeluishotel. Fijn dat de glimmende piccolo's voor de bagage zorgen. Even opfrissen en vervolgens met alle gelukkigen naar een exclusief restaurant voor een veelgangendiner met live optredens en nekmassage. Attent van de obers dat ze de wijnglazen almaar bijvullen.

De volgende ochtend met de vriendenclub naar het cruiseschip. Trots vermeldt de site dat het vaartuig van 331 meter maar liefst 6334 personen kan herbergen. In een oogopslag zie ik, dat er veel wachtenden voor me zijn. Allemaal mee voor bootje varen op de Méditerranée. Niks VIP. Gewoon achter aansluiten.

Goddank ben ik eindelijk aan de beurt. Voor temperatuurmeting, wattenstaafje in mijn neus, paspoort, cruisepapers, Spaanse gezondheidsverklaring, QR-code en originele vaccinatiebewijzen. Als de grondige visitatie niets verdachts heeft opgeleverd en in het scanpoortje geen belletje is gaan rinkelen, wenst Miss Cruise me a very nice holliday.

Wim Quist

Column Overzicht