Als ik hem ontmoet maken we steevast een praatje. Ooit hebben wij samen competitie tennis gespeeld. We zijn niet vergeten dat we daarin menigmaal succesvol hebben gedubbeld. Af en toe borrelt dat op. Weet je nog wel oudje. Tjomme is inmiddels 86 en slecht ter been. Tennis is voor hem al vele jaren een gepasseerd station. Als hij voor de gezelligheid op de tennisclub is, zie ik hem wel eens een wandelingetje rond het park maken. Met zijn wandelstok. Om zijn conditie op peil te houden, schampert hij.

Met een vale glimlach op zijn vrijwel rimpelloze gezicht vertelde hij me onlangs een opmerkelijk verhaal over twee mannen die bij hem zonnepanelen hebben geplaatst. "Chapeau Tjomme om op jouw leeftijd nog voor duurzaam te gaan. Heb je berekend of je die investering er uit haalt?" daagde ik de voormalige treasurer uit. Als niet ter zake doende haalde hij zijn schouders op.

"Alles goed gegaan met die dingen op je dak, Tjomme?" vraag ik. Hij reageert dat hij ontzettend veel bewondering heeft voor de monteurs. "Twee broers. Turken, maar ze spraken perfect Nederlands. Aardige kerels. Nette mannen. Kan niet anders zeggen. Rond de veertig schat ik ze. Ongelooflijk dat ze die loodzware gevaarten met hun blote handen per ladder boven hebben gekregen. Keiharde werkers. Toen het om een uur of een etenstijd was, haalden ze hun broodtrommeltjes tevoorschijn. Neen, ze hoefden niets. Ze hadden alles bij zich. Na aandringen van Patricia namen ze een kopje thee. Geen Turkse," maakt hij een grapje. "Een poos lang hebben we heel gezellig gebabbeld."

Het erelid van Tennisvereniging Buytenwegh raakt niet uitgepraat over de mannetjesputters. Na een slokje van zijn koffie vervolgt hij zijn lofzang. "Ze zijn al ik weet niet hoe lang in ons land. Uiteraard hebben ze veel familie in Turkije. Dat hebben ze allemaal, die Turken. Ieder jaar rijden ze met afgeladen auto's met allerhande spullen naar hun familie daar. Vorig jaar moesten ze in verband met de coronapandemie overslaan. Dat was reuze jammer. Ze vinden het namelijk altijd hartstikke leuk om er ooms, tantes, neven, nichten en oude bekenden te ontmoeten, vertelden ze. Bijzonder was, dat een van de broers bekende, dat hij al na een week heimwee naar Nederland krijgt."