Mooie, filosofische woorden uit de mond van Vincent van Sas bij het afscheid van zijn schoonmoeder weduwe Ineke van der Tol (79). Dat had ik niet achter de voormalige rakker en clubgenoot van TV Buytenwegh gezocht. 

Dankzij Paternotte Uitvaart hebben Elly en ik de ontroerende plechtigheid online via livestream kunnen volgen. Saampjes voor de tablet hebben we gelachen en gehuild bij de vele mooie woorden over Ineke. Op de foto’s die in de aula van de Meerbloemhof in Zoetermeer voorbij kwamen, herkenden we veel bekenden. Ze riepen dierbare herinneringen op. 

"Hoe gaat het met Wim?" zei Ineke steevast met een verborgen glimlach als ik haar op damesbridge bij mij thuis ontmoette. Die warme, vriendelijke stem zal in mijn geheugen gegrift blijven.  De pastoor prees haar in de afscheidsmis als een liefdevolle vrouw die veel voor de parochie heeft betekend de hemel in. Ze was inderdaad een prachtvrouw, zoals ook haar oudste broer dat in zijn prachtige toespraak treffend verwoordde. Empathisch van hem dat hij in de terugblik op Ineke’s leven haar grote liefde Cor nadrukkelijk betrok.

Ze was een vrouw, waar ik veel bewondering voor had. Haar enorme wilskracht bijvoorbeeld om de familiereis naar Amerika van twee jaar geleden ondanks haar uiterst zwakke gezondheid toch door te zetten, heeft me diep geroerd. Vurig hoopte ik, dat ze die laatste droomreis met haar dierbaren tot een goed einde zou brengen. Godzijdank is dat geschied. Het is volbracht, zou mijn moeder zou gezegd hebben.

Dat gold niet voor Ineke, want zij plakte wonderbaarlijk nog twee jaar aan haar leven. “Mama en papa zijn weer samen,” zeiden Jacqueline en Sandra in hun gezamenlijke toespraak op de uitvaartdienst. Toen we in de namiddag het onder bloemen bedolven familiegraf bezochten, moest ik aan die aandoenlijke woorden denken. 

Wim Quist