Blij

Toen de terrassen wegens de Coronapandemie nog niet tot spergebied waren verklaard, ontdekte ik een nieuwe stek. Humphrey's, naast het Kurhaus boven de boulevard. Een terras met relaxfauteuils met zeezicht en een hemels trappistenbiertje 0.0 op de kaart. Bij een heerlijk zonnetje waan ik me er op vakantie. Voor het ultieme vakantiegevoel stel ik de musicplayer op mijn mobiel in op 'Canta Slauerhoff' van Branco. Met haar weemoedige fado vertolking van Jan Slauerhoffs Portugees getinte gedichten in mijn bluetooth oortjes voel ik me wie-doet-me-wat.

Beneden bevindt zich Legoland met een reusachtige lego giraffe uitnodigend voor de ingang. Vermakelijk dat veel voorbijgangers stoppen om het kunstwerk van de duizenden legostenen van dichtbij te bewonderen. Zonder uitzondering willen alle kinderen tussen de hoge poten van het legodier spelen. Opvallend dat ook veel volwassenen de blikvanger even aanraken. Ook lijkt het wel dat iedereen ermee op de foto wil. 

Aandoenlijk dat een ouder echtpaar dat ook wil. Saampjes op de foto met het lieve dier. De oude heer in donker kostuum houdt twee jonge meiden aan om met zijn mobiel kiekjes van hem en zijn vrouw te laten maken. De oudjes kruipen dicht tegen elkaar aan en kijken elkaar verliefd aan als in hun verlovingstijd. Voor even zijn ze weer jong. De meiden liggen in een deuk. Ze vinden het supercool dat de oldies met het speeltje op de foto willen. Direct na de fotoshoot wordt de allemansvriend weer door blije kinderen opgeëist.

De kinderen herinneren aan mijn kleutertijd toen mijn moeder vlak na de oorlog ZZP'er thuisnaaister was. Om kostbare reistijd voor haar te besparen, werd ik niet op kleuterschool gedaan. Dat bracht met zich mee, dat ik me de godganselijke dag in mijn eentje moest zien te vermaken met een doos knopen, een perforator en een krant om hartstikke mooie gaatjes in te prikken. Ingegeven door mijn vaders opvoeding en zijn geloof was speelgoed bij mij thuis namelijk uit den boze. Geen knuffel, autootje of treintje in huis te vinden. Des te verwonderlijker was het, dat mijn vader op een dag met een voetbal thuis kwam. Zomaar. Hij zei dat de bal voor mij is. Een echte bruine, leren bal met vetersluiting. Een gebruikte zag ik direct, maar dat deerde niet. Mijn vader vroeg of ik er blij mee was.

 

Column Overzicht